Voor een Pdf-printvriendelijke versie van deze recensie Klik hier
Sluit venster

Boek en druk


Recensietekst


Bron



Riek ter Braake

Zoo'n brombeer, druk 1, 40 blz.
meisjesboek; geschikt voor een leeftijd van 11-14 jaar; algemeene strekking.
Korte inhoud: Annie is het dochtertje van Mevrouw Riemens. Haar moeder houdt pensiongasten. Haar vader is dood. Als één der meisjes op school Annie's Moeder scheldt voor "kale madam", vliegt Annie haar aan. Aan mijnheer Van Hasselt, één der pensiongasten, heeft Annie een hekel. Ze vindt hem onvriendelijk en leelijk. Ook heeft hij een glazen oog. Ze plaagt hem, zooveel ze kan. Dan besluit mijnheer Van Hasselt een andere kamer te zoeken. Dat beteekent voor Mevrouw Riemens heel wat. Annie vraagt mijnheer Van Hasselt vergeving. Zij sluiten vriendschap en Mijnheer Van Hasselt gaat niet weg. Hij blijkt tenslotte een welwillend en goed man te zijn. Annie mag op zijn kosten voor onderwijzeres gaan leeren. Al gemeene op- of aanmerkingen: Het boekje lijkt me vrij onbeduidend en nietszeggend. Een verhaal zou ik het niet willen noemen. Die titel is te weidsch. 't Is een dragelijk opstel, een beetje lang gerekt en daardoor schijnt het in aanmerking' te zijn gekomen om gedrukt te worden. Wie het recenseeren moet, vraagt zich onwillekeurig af: Waarom schrijft men zulke dingen?
Conclusie: Minder geschikt voor Z.S.
Boekbeoordeling van de Ned. Hervormde Zondagsscholenbond op Geref. Grondslag, 1933

Open Boekbeoordeling.
Riek ter Braake

Zoo'n brombeer, druk 1, 40 blz.
Een waarschuwing tegen vooroordeel. Al schijnt een persoon ons niet sympathiek bij een eerste ontmoeting, het kan zijn, dat ons oordeel gansch verkeerd is. Dat is de wijze les, die in "Zoo'n Brombeer" aan de jeugd wordt voorgehouden. De moeder van Annie Riemers houdt kostgangers na den dood van haar man. Een der kamers wordt gehuurd door mijnheer Van Hasselt. Annie vindt hem eerst erg onprettig, vooral ook omdat hij heelemaal geen leven verdragen kan. Ze besluit, hem te plagen, door op de kamerdeur te tikken en dan weg te loopen. Dit heeft tengevolge, dat Van Hasselt de kamer opzegt. Nu is Annie geheel uit het veld geslagen, daar moeder de kamerhuur niet missen kan. Ze heeft berouw over haar daad, biedt haar excuses aan en Van Hasselt komt op z'n besluit terug. Na dien tijd is Annie voor hem veel vriendelijker en hulpvaardiger. Hij begint zelfs van haar te houden en laat haar voor onderwijzeres studeeren. De titel van het boekje is slecht gekozen, want al kan meneer Van Hasselt weinig leven verdragen om niet in z'n studies gestoord te worden, een brombeer is hij niet en dat komt ook nergens uit. Overigens is wel mooi verteld het echte schoolmeisjesleven van Annie en haar gedachtenwereld, alsook haar gebed en de verhooring daarvan. Klaarblijkelijk is de inhoud bedoeld voor niet al te groote meisjes. Ook de omvang wijst daarop. Oudere zullen er trouwens niet veel aan vinden, omdat er niet veel handeling in voorkomt. De e van Heere is weggelaten. (De illustraties zijn goed, behalve die op blz. 3, waar de boonenstruikjes niet naar de natuur zijn. Heeft de teekenaar ze wel ooit gezien?) Diep gaat het boekje niet. Maar dit neemt niet weg, dat gewezen wordt op het gebed als wapen tegen de zondige hartstochten. Aan evangeliseerend element komt het echter stellig te kort, Met deze restrictie bevelen we het aan.

Boekbeoordeling van Kinderlectuur voor de Zondagsschool door de Commissiën van "Jachin", 1933

Riek ter Braake

Zoo'n brombeer, druk 1, 40 blz.
Annie's vader is gestorven en nu moet Moeder door kamers verhuren in haar levensonderhoud voorzien. Een der kamers heeft lang leeg gestaan en wordt eindelijk verhuurd aan een heer, die alleen voor z'n studie schijnt te leven. Annie vindt hem een brombeer. Eens plaagt ze hem zóó, dat hij de kamer opzegt. Moeder is verdrietig en Annie gaat excuus vragen. De brombeer belooft te blijven, maakt een praatje met Annie, waarbij hij hoort, dat ze dolgraag onderwijzeres wil worden, maar dat Moeder dit niet bekostigen kan, Als Annie na eenige weken met haar rapport thuis komt en de heer Van Hasselt dit ziet, laat hij haar verder studeeren. Een aardig verhaaltje, voor grootere meisjes berekend, maar in een uitgave voor de kleintjes. Op enkele uitdrukkingen is wel 'n aanmerking gemaakt. B.v. blz. 36, "toen de klas afliep." Voor 10 à 12 jaar. Aanbevolen. Boekbeoordeling in Kind en Zondag, 1940
Riek ter Braake

Zo'n brombeer, druk 2, 24 blz.
G.K.O. 4 t. d. t. Een waarschuwing tegen vooroordeel. Al schijnt een persoon ons niet sympathiek bij een eerste ontmoeting, het kan zijn, dat ons oordeel gansch verkeerd is. Dat is de wijze les, die in „Zo'n Brombeer" aan de jeugd wordt voorgehouden. De moeder van Annie Riemers houdt na den dood van haar man kostgangers. Een der kamers wordt gehuurd door mijnheer Van Hasselt. Annie vindt hem eerst erg onprettig, vooral ook omdat hij heelemaal geen leven verdragen kan. Ze besluit, hem te plagen, door op de kamerdeur te tikken en dan weg te loopen. Dit heeft tengevolge, dat Van Hasselt de kamer opzegt. Nu is Annie geheel uit het veld geslagen, daar moeder de huur niet missen kan. Z. heeft berouw over haar daad, biedt haar excuses aan en Van Hasselt komt op z'n besluit terug. Na dien tijd is Annie voor hem veel vriendelijker en hulpvaardiger. Hij begint zelfs van haar te houden en laat haar voor onderwijzeres studeeren. De titel van het boekje is slecht gekozen, want al kan meneer Van Hasselt weinig leven verdragen om niet in z'n studies gestoord te worden, een brombeer is hij niet en dat komt ook nergens uit. Overigens is wel mooi verteld het echte schoolmeisjesleven van Annie en haar gedachtenwereld, alsook haar gebed en de verhooring daarvan. Klaarblijkelijk is de inhoud bedoeld voor niet al te groote meisjes. Ook de omvang wijst daarop. Oudere zullen er trouwens niet veel aan vinden, omdat er niet veel handeling in voorkomt. Er wordt gewezen op het gebed als wapen tegen den zondigen hartstocht. Aan evangeliseerend element komt het echter stellig te kort. Met deze restrictie bevelen we het aan.

Boekbeoordeling van Kinderlectuur voor de Zondagsschool door de Commissiën van "Jachin", 1940